کدام یک؟ گلکسی نوت 10 یا نوت 10 پلاس


 

  • کدام یک؟ گلکسی نوت 10 یا نوت 10 پلاس

    در طول 8 سالی که سامسونگ گوشی‌های سری نوت خود را معرفی کرد، امسال تنها سالی بود که شاهد معرفی بیش از 1 گوشی از این خانواده بودیم. درواقع گوشی‌های سری نوت 10 در سه مدل به بازار عرضه خواهند شد که با نام‌های نوت 10، نوت 10 پلاس و نوت 10 پلاس 5G شناخته می‌شوند.

     از آن‌جایی که تفاوت نوت 10 پلاس 5G و نوت 10 پلاس تنها در پشتیبانی از نسل پنجم اینترنت خلاصه می‌شود، از مقایسه این گوشی با دو مدل دیگر صرف نظر کرده و تنها به بررسی دو مدل اصلی می‌پردازیم. شاید فکر کنید تفاوت این دو گوشی تنها به سایز آن‌ها بر می‌گردد اما در حقیقت اینطور نیست و یک سری تفاوت دیگر نیز وجود دارد که شاید برخی از کاربران را به خرید مدل دیگر ترغیب کند.

     برخلاف سری‌های قبلی، سامسونگ در طراحی نوت 10 و نوت 10 پلاس، دوربین سلفی را درون یک حفره در بخش فوقانی و مرکز نمایشگر تعبیه کرده است. حاشیه‌های کناری و بالایی هردو گوشی کاملا یکسان بوده و دکمه‌های مخصوص پاور و صدا هم در سمت چپ دستگاه قرار دارند. در واقع تنها تفاوت آن‌ها در طراحی کلی، به اندازه دو نمایشگر ختم می‌شود.

    همانطور که گفته شد، اصلی‌ترین جایی که گلکسی نوت 10 و نوت 10 پلاس را از هم متمایز می‌کند، نمایشگر این دوست. جایی که نوت 10 با یک نمایشگر 6.3 اینچی از نوع داینامیک امولد، وضوح تصویر 2280 در 1080 و تراکم پیکسلی 401 پیکسل بر اینچ و برادر بزرگ‌تر آن با یک نمایشگر 6.8 اینچی از نوع مشابه، وضوح تصویر 3040 در 1440 و تراکم پیکسلی 498 پیکسل بر اینچ همراه است. اگرچه بکار بردن نمایشگری با چنین مشخصات برای نوت 10 کمی عجیب به نظر می‌رسد، اما اگر دقیق‌تر به این قضیه نگاه کنیم، سامسونگ کمی در این زمینه به فکر مشتریان خود بوده. یعنی شما می‌توانید با پرداخت هزینه‌ای کمتر، گوشی با مشخصات تقریبا مشابه با نوت 10 پلاس را خریداری کنید.

     البته باید این نکته را یادآور شد که کیفیت نمایشگر نوت 10 نه تنها به هیچ عنوان کم نیست، بلکه از درخشندگی و کیفیت کاملا مطلوب برخوردار است. همچنین هردو نمایشگر از تأییدیه +HDR10 نیز برخوردارند. نکته دیگری که باید به آن اشاره کنیم وجود حسگر اثر نگشت است که در هردو گوشی درون نمایشگر تعبیه شده و کلید سخت‌افزاری جدایی برای آن در نظر گرفته نشده است.

    پردازنده و حافظه رم: هردو گوشی از یک پردازنده اسنپدراگون 855 یا اگزینوس 9825 (بسته به مناطق مختلف) بهره می‌برند. همچنین پردازنده گرافیکی برای مدل‌هایی با پردازنده اسنپدراگون، آدرنو 640 و برای پردازنده‌های اگزینوس، Mali-G76 MP12 خواهد بود. اما در بخش رم، قوی‌ترین مدل نوت 10 پلاس با 12 گیگابایت رم، یعنی 4 گیگابایت رم بیشتر نسبت به برادر کوچک‌تر خود، یک هیولای تمام عیار محسوب می‌شود.

    حافظه‌ داخلی: در بخش حافظه‌ی داخلی نیز سامسونگ علاوه بر اینکه نوت 10 پلاس را به دو حافظه‌ 256 و 512 گیگابایتی تفکیک‌ کرده، برای مدل 512 گیگابایتی یک درگاه کارت حافظه نیز در نظر گرفته تا کاربر در صورت نیاز 512 گیگابایت دیگر نیز به این حافظه بیافزاید! نوت 10 اما نه تنها از درگاه کارت حافظه بی‌بهره است، بلکه تنها در یک مدل 256 گیگابایتی عرضه می‌شود. لازم به ذکر است که حافظه‌ داخلی هردو گوشی از نوع UFS 3.0 هستند که این امر انتقال فایل‌های حجیم در این گوشی را با سرعت بیشتری نسبت به قبل ممکن می‌سازد.

    باتری و شارژر: از آنجایی که نوت 10 پلاس از نمایشگر بزرگ‌تر و با کیفیت‌تر برخوردار است، طبیعی است از یک باتری قوی‌تر نیز برخوردار باشد. اندازه بزرگ نوت 10 پلاس نیز دست سامسونگ را تا حدودی برای انتخاب یک باتری بزرگ‌تر باز گذاشت و نتیجه‌ این امر، یک باتری حجیم 4300 میلی‌آمپر ساعتی بود که از شارژر سریع 45 واتی نیز پشتیبانی می‌کند!

    در طرف مقابل نوت 10 قرار دارد که با یک باتری نسبتا ضعیف 3500 میلی‌آمپر ساعتی عرضه شده و به وسیله یک شارژر 25 واتی نیز شارژ می‌شود. البته هر دو این گوشی‌ها با شارژر 25 واتی در جعبه عرضه می‌شوند و برای تهیه شارژر 45 واتی نوت 10 پلاس باید هزینه اضافی پرداخت کنید.

    پورت‌ها و اتصالات: سامسونگ برای اولین بار تصمیم گرفت جک محبوب هدفون را در سری نوت خود حذف کند که البته طی یک بیانیه، علت حذف آن را توضیح داد. هردو گوشی نیز از یک کابل USB-C بهره می‌برند. به جز این پورت، هیچ ورودی دیگری برای نوت 10 و نوت 10 پلاس در نظر گرفته نشده است.

    در بخش دوربین هم تنها یک تفاوت دیده می‌شود که آن هم مربوط به دوربین زمان پرواز است و در نوت 10 پلاس دیده می‌شود. به غیر از این دوربین، هیچ تفاوت دیگری بین دوربین‌های این دو گوشی دیده نمی‌شود. هردو گوشی به یک دوربین 12 مگاپیکسلی اصلی، یک دوربین 16 مگاپیکسلی الترا واید با زاویه دید 123 درجه و یک دوربین 12 مگاپیکسلی تله‌فوتو مجهز هستند و در بخش جلویی نیز یک سنسور 10 مگاپیکسلی وظیفه ثبت تصاویر سلفی را بر عهده دارد.

    اگرچه تفاوت بین دو گوشی نوت 10 پلاس و نوت 10 به آن اندازه نیست که دو گوشی را در فاصله‌ی زیادی نسبت به یکدیگر قرار دهد، تفاوت قیمتی این دو حداقل 150 دلار است! ‌ نوت 10 در یک مدل با 8 گیگابایت رم و 256 گیگابایت حافظه داخلی عرضه می‌شود که قیمتی در حدود 950 دلار دارد. اما برای خرید نوت 10 پلاس که در دو مدل عرضه می‌شود، دو قیمت متفاوت ثبت شده است. کاربران برای خرید مدلی با 8 گیگابایت رم و 256 گیگابایت حافظه داخلی باید حدودا 1100 دلار و برای خرید مدلی با 12 گیگابایت رم و 512 گیگابایت حافظه داخلی، 1200 دلار بپردازند!




عوامل اجتماعی؛ عامل 80 درصد سلامت و بیماری در انسان


 

  • عوامل اجتماعی؛ عامل 80 درصد سلامت و بیماری در انسان

    عوامل اجتماعی؛ عامل 80 درصد سلامت و بیماری در انسان و رازداری، سبب تحکیم ارتباط بین بیمار و پزشک می‌شود از جمله مباحثی است که در همایش اخلاق و آداب پزشکی مطرح شد.

    به گزارش ایسنا، احمدعلی نوربالا - مشاور وزیر بهداشت امروز در همایش اخلاق و آداب پزشکی در رابطه با اخلاق و آداب پزشکی، اظهار کرد: اخلاق و آداب پزشکی شامل ابعاد مختلف انسانی از دیدگاه الهی، بعد روحانی، بعد نفسانی، بعد جسمانی، بعد روانی و بعد اجتماعی است.

    وی با تاکید بر اینکه تکامل حرفه‌ای، تعالی اخلاق حرفه‌ای را می‌طلبد، به تشریح منشور اخلاق حرفه‌ای در روان‌پزشکی ایران پرداخت و در رابطه با ارتباط با بیمار، اخلاق در آموزش و پژوهش و رضایت آگاهانه، بازآموزی و به‌روز بودن روان‌پزشکان، خیرخواهی، سرلوحه‌های اخلاقی و روزآمد بودن و برقراری تعامل مبتنی بر اخلاق حرفه‌ای و انجام روان‌درمانی و پرهیز از ارتباط غیردرمانی و سلامت روان جامعه، گفت: اظهارات بیمار فقط باید بر اساس اخلاق پزشکی در اتاق بین پزشک و بیمار مانده تا بیماران پزشکان را قابل اعتماد بدانند. تعدادی از بیماران هستند که ممکن است به خود، خانواده و مردم آسیب برسانند؛ مانند بیماران روان‌پریش و ... ضمن شرایط رازداری، پزشکان می‌توانند با درخواست خود بیمار یا صلاحدید پزشک با مراجع قضایی در میان بگذارند.

    معاون درمان دانشگاه علوم‌پزشکی استان زنجان نیز در رابطه با اقدامات انجام شده در عملکرد کارگروه اخلاق حرفه‌ای و پزشکی ادامه داد: برگزاری نشست‌های متعدد پیرامون طرح تحول و نوآوری در علوم‌پزشکی، طرح نقشه راه تفصیلی، ابلاغ دستورالعمل تشکیل و سطح‌بندی، تشکیل کمیته‌های دانشگاهی و راه‌اندازی کمیته‌های اعتلای اخلاق پزشکی در بیمارستان‌ها و نیز راه‌اندازی گروه اخلاق در علوم‌پزشکی و تشکیل کارگروه‌های متناسب با مگاپروژه اعتلای اخلاق حرفه‌ای را نام برد.

    علیرضا آرمانی‌کیان در رابطه با چالش‌های اخلاق حرفه‌ای، اظهار کرد: در زمینه چالش‌های اخلاق حرفه‌ای، مباحث مرتبط با خودکشی، مسائل متعدد اخلاقی در حوزه پیوند اعضا و اهدای عضو، رحم اجاره‌ای و سقط جنین، استفاده از تجهیزات پیشرفته برای حفظ علایم حیاتی در بیماران مرگ مغزی، مراقبت در منزل، ویزیت بیماران مزمن و تولید و ذخیره دسترسی به اطلاعات بالینی در محیط‌های الکترونیک مطرح می‌شود.

    وی با اشاره به وب‌سایت اخلاق حرفه‌ای دانشگاه علوم‌پزشکی زنجان، تصریح کرد: راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای که شامل شاغلان حرف پزشکی وابسته به نظام پزشکی ایران است در 140 ماده و 13 فصل در سال 96 تصویب و از اول آذر ماه 97 قابل اجرا است.

    همچنین مصطفی معین - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران گفت: بیش از 80 درصد سلامت و یا بیماری، دلیل اجتماعی دارد.

    معین نیز در همایش اخلاق و آداب پزشکی در رابطه با اخلاق پزشکی، اظهار کرد: زمینه‌های اخلاق پزشکی به دوران باستان باز می‌گردد که در سوگندنامه بقراط نیز در رابطه با ارزش‌های اخلاقی به رعایت عدالت، رازداری و امانت‌داری، خدمت‌رسانی و عدم آسیب‌رسانی اشاره کرده است. در دوره بعد از اسلام، پزشک واسطه شفای بیماران توسط اراده خداوند است.

    وی در رابطه با اصول اخلاقی پزشکی، تصریح کرد: اصول اخلاقی پزشکی شامل کرامت و منزلت انسانی، صداقت و درست‌کاری، رازداری، رضایت آگاهانه، رابطه بین پزشک و بیمار، وفاداری و وفای به عهد است.

    معین در رابطه با اخلاق زیستی، افزود: اخلاق پزشکی در خصوص رابطه بین بیمار و پزشک است و اخلاق زیستی رابطه بین بیمار، پزشک و جامعه را شامل می‌شود. در سال 84 اولین کنگره اخلاق زیستی در کشور برگزار شد که از آن زمان موضوع اخلاق زیستی گسترش پیدا کرده است. در حال حاضر ثابت شده که بیش از 80 درصد سلامت و یا بیماری، دلیل اجتماعی دارد که بیش از 55 درصد سلامت یک جامعه عوامل اجتماعی، 5 درصد به دلیل عوامل ژنتیکی و 10 درصد نیز نظام سلامت است.

    وی ادامه داد: علوم زیستی در حال حاضر یک علم میان‌رشته‌ای شامل طب، فلسفه و الهیات است. این علم باید به مسائل و سوال‌های مطرح شده در کمیته‌های تشکیل شده با حضور اساتید همه علوم در برگیرنده پاسخ‌گو باشد. پیوند اعضا، باروری حمایتی خارج از رحم، سقط جنین، سلول‌های بنیادی و ... مسائلی هستند که قبلا نبوده است و پاسخ به این مسائل فقط در حیطه علم پزشکی نیست.

    عضو هیئت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران اظهار کرد: سطح آموزش عمومی، سطح درآمد و اشتغال، استحکام خانواده‌ها، دسترسی به خدمات، سطح منزلت اجتماعی، دسترسی به تامین‌اجتماعی، جهانی شدن، فرار مغزها و ... از عوامل مؤثر بر سلامت جامعه هستند. درمان‌گر، آموزش‌دهنده، مدافع حقوق و سلامت بیمار، فعالیت در بهداشت عمومی، به‌روز بودن، محقق بودن، تلاش برای ایجاد امنیت روانی و دادن آرامش به بیمار و ... از جمله ویژگی‌های پزشک است که باید مدنظر قرار گیرد.

    معین در رابطه با چالش جهانی مطرح شده در مورد اخلاق در حوزه علم پزشکی، خاطرنشان کرد: راهکار این چالش ارائه آموزش منطبق با شرایط روز است که اگر به آن توجه نشود سلامت جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهد و سبب سلب اعتماد مردم و تهدید سلامت می‌شود.

    انتهای پیام




فراموش کرده‌اند کودکان لالایی می‌خواهند


 

  • فراموش کرده‌اند کودکان لالایی می‌خواهند

    افسانه شعبان‌نژاد می‌گوید: بچه‌ها لالایی دوست دارند اما متأسفانه پدر و مادرها فراموش کرده‌اند بچه‌ها به لالایی نیاز دارند.

    این شاعر ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ضرورت حفظ لالایی‌ها و راه‌های انتقال آن به نسل‌های بعدی اظهار کرد: ادبیات شفاهی سینه‌ به سینه گشته تا به ما رسیده است و مسلما حفظ آن ضرورت دارد؛ لالایی‌ها هم بخشی از آن هستند و واقعا حفظ آن‌ها ضروری است. پدر و مادرها فراموش کرده‌اند بچه‌ها ‌گاهی نیاز دارند در بغل آن‌ها باشند تا برای‌شان لالایی، قصه‌ و افسانه‌های قدیمی تعریف کنند تا خواب‌شان ببرد. البته برخی می‌گویند بچه‌های امروز دیگر این‌طور نیستند و لالایی و قصه دوست‌ ندارند، اما بچه‌ بچه‌ است و بچه دیروز و امروز، این‌ور دنیا و آن‌ور دنیا ندارد. همه بچه‌ها به آغوش پدر و مادر  نیاز دارند، بچه‌ها نیاز دارند که موقع خواب زمزمه‌ای کنار گوش‌شان باشد که آرام‌شان کند.

    او درباره کمرنگ شدن لالایی‌ها با تأکید بر این‌که بچه‌ها لالایی دوست دارند، افزود: این موضوع به  پدر و مادرها بر می‌گردد و مشکل، بی‌حوصلگی  بزرگ‌ترهاست که برای بچه‌ها لالایی نمی‌خوانند، نه نخواستن بچه‌ها. یک‌بار من، آقای رحماندوست و خانم قاسم‌نیا یک کار لالایی انجام داده بودیم، کسی آمد و به ما گفت: فکر می‌کنید بچه‌های امروزی لالایی دوست دارند؟ گفتم شما بچه داری؟ گفت بله. از او پرسیدم تا حالا برای بچه‌تان لالایی‌ خوانده‌اید؟ گفت خیر. گفتم پس چرا این حرف را می‌زنید. وقتی شما امتحان نکرده‌اید و نمی‌دانید کودک‌تان لالایی را می‌پذیرد و با آن احساس آرامش می‌کند یا نه،  حق ندارید اظهارنظر کنید که بچه‌های امروز لالایی دوست ندارند.

    شعبان‌نژاد درباره راه‌های انتقال لالایی‌ها گفت: من در هر جلسه‌ای که حضور دارم از پدر و مادرها می‌خواهم برای حفظ احساس مادرانه و پدرانه بین فرزند خود و خودشان، برای کودکان لالایی و قصه  بخوانند زیرا بچه‌ها شنیدن لالایی را دوست دارند. این وضع فقط مختص ایران هم نیست. در آن‌ور دنیا هم لالایی وجود دارد و استفاده می‌شود. لالایی چیزی است که بین والدین و فرزند پیوند احساسی ایجاد می‌کنند. خواندن قصه و لالایی شنیدن از طرف پدر و مادر آرامش خاصی به بچه می‌دهد. بچه‌ای که در بغل مادرش قصه و ترانه بشنود بچه‌ای با احساس زلال و پاک خواهد بود تا بچه‌ای که توجهی به او نشده است و عاطفه‌ای از طرف پدر و مادر دریافت نکرده است.

    شاعر کتاب‌های «جم‌جمک برگ خزون»، «آفتاب مهتاب چه رنگه» و «الک و دولک خانم بزک» با تأکید بر ضرورت حفظ ادبیات عامیانه، گفت: خودِ من همیشه تلاشم این بوده تاجایی که بتوانم در کارهایم به ادبیات عامیانه توجه داشته باشم؛ اگر شما کتاب‌های من ر ا ورق برنید، می‌بینید آن‌ها برگرفته از ادبیات عامیانه قدیم برای بچه‌های امروز هستند. در زمینه‌ لالایی‌ها هم کارهایی انجام شده و با زبان بچه‌های امروز لالایی‌هایی برای‌شان سروده شده است؛ از جمله توسط من، آقای رحماندوست، خانم قاسم‌نیا و خانم اسلامی. دوستان شاعر دیگر  هم  سعی کرده‌اند برای حفظ لالایی‌ها، آن‌ها را با زبان امروزی بسرایند.

    او در ادامه بیان کرد: حتی ما یک‌سری کار انجام دادیم که بچه بتواند لالایی‌ها را برای عروسک‌هایش بخواند؛ یعنی لالایی‌هایی را در سطح  فهم و درک بچه خردسال  سروده‌ایم تا برای عروسکش بخواند. تلاش‌هایی برای حفظ لالایی‌ها شده اما فکر می‌کنم باز هم باید تلاش‌های بیشتری  برای حفظ این آثار ارزشمند عامیانه که جزء فرهنگ ما هستند، صورت بگیرد. ادبیات عامیانه  جزء پایه‌های فرهنگ کشور ماست که باید برای حفظ آن‌ بکوشیم.

    شاعر «لالا گلدون لالا ماهی»، «کلاغه به خونش نرسید»  و «دار، دار، خبر دار» درباره بازتولید لالایی‌ها با توجه به این‌که برخی لالایی‌ها به لحاظ محتوا کارکرد خود را از دست داده‌اند، اظهار کرد: من لالاهای قدیمی را نفی نمی‌کنم و به نظرم الان هم می‌توانیم یک‌جورهایی از آن‌ها استفاده کنیم، زیرا گاهی بچه‌ای که برایش لالایی می‌خوانیم آن‌قدر کوچک است که محتوای لالایی‌ را درک نمی‌کند و فقط به خاطر موسیقی خاص لالایی‌ و آرامشی که در موسیقی آن هست، به خواب می‌رود. وگرنه لالایی‌های قدیمی بازگوکننده درد و رنج‌های مادری بوده که برای کودکش لالایی می‌گفته است.  البته لالایی‌های زیبای بدون اندوه هم در گذشته داریم.

    او در ادامه تأکید کرد: اگر فکر می‌کنیم حفظ لالایی لازم است باید برای این‌ کار با زبان بچه‌های امروزی لالایی بگوییم. خب این کار تا حدودی انجام شده اما کم است و باید برای این‌کار خیلی تلاش کنیم.

    افسانه شعبان‌نژاد درباره وظیفه نهادهایی مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برای ثبت و ضبط لالایی‌ها، بیان کرد: مرحوم  توران میرهادی در کانون مستندی درباره لالایی‌ها ساخته بودند که عالی بود، او در استان‌های مختلف به روستاها رفته بود و از کسانی که سنی از آن‌ها گذشته بود، خواسته بود  با زبان آن منطقه، لالایی‌های آن‌جا را بخوانند و  ایشان ضبط کرده بودند. با همه این کارها ثبت لالایی‌های شفاهی با توجه به این‌که در خانواده‌ها استفاده نمی‌شود تا به نسل‌های بعدی منتقل شود، هنوز جای کار بسیاری دارد. پس نیاز است تا این لالایی‌ها ثبت شوند. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کارهایی انجام داده اما فکر می‌کنم نهادهای دیگر که در بخش ادبیات کودک فعالیت دارند و یا کسانی که ربطی به ادبیات کودک ندارند و وظیفه‌شان حفظ فرهنگ و ادبیات است باید برای نگه‌داشتن افسانه‌ها، ترانه‌ها و لالایی‌ها و آن‌چه در ادبیات عامیانه وجود دارد تلاش کنند.

    انتهای پیام




از جشن روز عسل تا بازی چلسی- لیورپول


 

  • از جشن روز عسل تا بازی چلسی- لیورپول

    یک زن فلسطینی معلول اهل شهر "قلقیلیه" در تعطیلات عید قربان در ساحل مدیترانه/ آسوشیتدپرس

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    یک کشیش ارتدکس روسی در مراسم جشن روز عسل در کلیسای جامع ناجی شهر "یکاترینبورگ" روسیه،عسل را برکت می‌دهد./ ایتارتاس

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    جشن روز استقلال در شهر کراچی پاکستان/ خبرگزاری فرانسه

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    بازار میوه و تره‌بار در شهر "آبیجان"، پایتخت کشور آفریقایی ساحل عاج/ خبرگزاری آناتولی

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    سیل ناشی از توفان "لکیما" در شهر "جینان" چین/ گاردین

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    زرافه‌های باغ وحش "کویینزلند" استرالیا/ آسوشیتدپرس

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    فرستادن بالن به هوا در جشنواره "آسمان روسیه" در شهر "ریازان" روسیه/ ایتارتاس

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    اعتراض هفتگی زنان کره‌ای "برده جنسی" سربازان ژاپنی در دوران جنگ دوم جهانی در مقابل سفارت ژاپن در شهر سئول کره جنوبی/ خبرگزاری فرانسه

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    سیل در شهر "الله آباد" هندوستان/ خبرگزاری فرانسه

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    آتش سوزی جنگلی در یونان/ خبرگزاری فرانسه و رویترز

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    سربازان هندی در پست‌های نگهبانی مشرف به جاده کشمیر/ خبرگزاری فرانسه

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    مجسمه قوری- فنجان در شهر"معبد" در ایالت کالیفرنیا آمریکا/ خبرگزاری فرانسه

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    رقص مردان در جشنواره‌ای سنتی و آیینی در شهر "کلمبو" سریلانکا/ رویترز

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    بندبازی در جشنواره بین‌المللی سیرک در شهر "پراگ" جمهوری چک/ رویترز

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    مواجهه کودکان و نوجوانان کشمیری با سربازان ارتش هند/ رویترز

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    توپ بازی "محمد صلاح" بازیکن مصری‌تبار تیم فوتبال "لیورپول" بریتانیا پیش از بازی مقابل چلسی در سوپر جام باشگاه‌های اروپا در شهر استانبول ترکیه/ رویترز

    از جشن روز عسل در روسیه تا بازی چلسی- لیورپول در استانبول

    منبع: عصر ایران




مادر اولین کسی است که «شرمندگی از ظاهر» را به دخترش یاد می‌دهد


 

  • مادر اولین کسی است که «شرمندگی از ظاهر» را به دخترش یاد می‌دهد

    آنچه بچه‌های ما از ما یاد می‌گیرند، با آن چیز‌هایی که می‌خواهیم به آن‌ها یاد بدهیم، تفاوت‌های زیادی دارد. ما می‌خواهیم بچه‌هایمان اشتباهات ما را نکنند یا ضعف‌ها و وسواس‌ها و اضطراب‌های ما را نداشته باشند. می‌خواهیم آن‌ها مثل ما نشوند، اما نتیجه دقیقاً برعکس این می‌شود: بچه‌هایمان معمولاً شبیه خودمان می‌شوند.


    مادر اولین کسی است که «شرمندگی از ظاهر» را به دخترش یاد می‌دهد

    مجموعه‌ای از تحقیقات تازه نشان داده‌اند که قضاوت‌های یک مادر دربار? بدن خودش تا کجا می‌تواند بر ذهنیت دخترش دربار? این مسئله تأثیر بگذارد.

    عذاب‌وجدانی که مادران دارند، اگرچه از رایج‌ترین احساسات دوران ما است، حسی است که خیلی به من دست نمی‌دهد. ولی یک استثنای مهم هم وجود دارد: وقتی مُچ خودم را می‌گیرم که دارم در آینه به خودم نگاه‌های سرزنش‌بار می‌کنم و تشویش‌هایم دربار? فلان نقص واقعی یا بهمان عیبِ خیالیِ ظاهرم را به نمایش می‌گذارم در حالی که دختر هجده‌ماهه‌ام، این تنها مخاطبِ کار‌های من، به تماشا ایستاده است.

    هم? عوامل فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی‌ای که مرا نسبت به ظاهر زنانه‌ام شرطی کرده‌اند، پیش چشم نظاره‌گرِ او جان می‌گیرند. همین است که شرمنده‌ام می‌کند. دوست ندارم این مونولوگ درونی‌ام را به او هم منتقل کنم.

    از قضا، احساس گناهی که دارم بیجا هم نیست. بنا به یک حکمت قدیمی، بچه‌ها اسفنج‌اند. یا مثلاً میمون‌هایی‌اند که کار‌های بقیه را نعل به نعل تقلید می‌کنند. صدالبته مادر‌ها زحمت زیادی می‌کشند تا الگو‌های مناسب برای دختران را به بچه‌هایشان نشان دهند: مثلاً آن زنان پیشتازی که در میدان فوتبال یا رقابت انتخابات ریاست‌جمهوری‌اند.

    بااین‌حال، گاه عمداً و گاه سهواً وسواس مخرب خودمان دربار? زیبایی را هم به دخترانمان منتقل می‌کنیم. باید برعکس عمل می‌کردیم. در حقیقت، یکی از مهم‌ترین (گرچه شاید پراضطراب‌ترین) مسائل امروز ما این است که توجهات را از ظاهر دختران دور کنیم.

    مادر اولین کسی است که «شرمندگی از ظاهر» را به دخترش یاد می‌دهد

    «نارضایتی از تن و همبسته‌های آن در دختران 5 تا 7 ساله: یک آزمایش در زمین? یادگیری اجتماعی» عنوان مطالعه‌ای بود که سال 2016 در ژورنال روان‌شناسی بالینی کودک و نوجوان1 منتشر شد. این مطالعه از همان ترس من پرده برمی‌داشت: وقتی مادران و دختران کم‌سن‌وسال آن‌ها کنار هم جلوی آینه قرار داده می‌شوند، دختران از نحو? صحبت مادران دربار? تن خودشان تقلید می‌کنند. در این آزمایش، مادران باید بدن خودشان را از فرق سر تا نوک پا توصیف می‌کردند.

    یک گروه باید فقط نکات منفی می‌گفتند، و گروه دیگر فقط نکات مثبت می‌گفتند. ماریسول پرز، یکی از پژوهشگرانِ ارشد این مطالعه و کارشناس تصویر بدن، می‌گوید تعدادی از زنان هیچ حرف امیدوارکننده‌ای نداشتند که دربار? خودشان بزنند؛ و آنچه مادران می‌گفتند، تأثیری قوی بر دخترانشان می‌گذاشت.

    پرز که دانشیار روان‌شناسی در دانشگاه ایالتی آریزونا است به من گفت: «حتی یک بچه هم نبود که پس از شنیدن حرف مادرش، جوابش را خواه در جهت مثبت یا منفی تغییر ندهد. وقتی مادر می‌گفت: موی خودش را دوست دارد، بچه هم تکرار می‌کرد. مادر که می‌گفت: فلان چیز را دوست ندارد، به همین ترتیب».

    برای مادرانی که مشکلات شخصی با ظاهر و تن خود دارند، دختردار شدن ممکن است دشوار تمام شود. سخت می‌شود از مصاف آن صدایی فرار کرد که درون مغز ما مداوماً تران? «من چاقم» یا «باید وزن کم کنم» می‌خواند. ولی اگر الگوی خوبی نسازیم، وضع نسل بعد خطرناک‌تر می‌شود.

    پرز برای یک مقال? در دست انتشار، داده‌های 72 زنِ مدیر را جمع‌آوری کرد تا نشان دهد که تشویش‌های زنان دربار? ظاهرشان چگونه در موقعیت‌های حرفه‌ای به نمایش درمی‌آیند و تا سال‌های سال بر عزت‌نفسشان اثر می‌گذارد. تقریباً نیمی از این زنان در رده‌های مدیریتی می‌گفتند که در معاشرت، و در نمایندگی شرکتشان، راحت نیستند، چون نسبت به برداشت دیگران از ظاهرشان حساس‌اند. پرز گفت: «زنانی داریم که به مناصب ارشد مدیریتی رسیده‌اند، ولی کماکان با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند».

    خُب، چاره چیست؟ پرز که عضو هیئت‌مدیر? آکادمی اختلالات تغذیه است می‌گوید وقتی با مادران صحبت می‌کند که برای سلامت روانی خودشان تصمیم به تغییر بگیرند چندان راه به جایی نمی‌برد، اما وقتی دربار? ضرورت الگوسازی مثبت برای نسل‌های بعد حرف می‌زند نتیجه می‌گیرد.

    بااین‌حال، به سادگی نمی‌شود در دختر‌ها حس خوبی دربار? خودشان ایجاد کرد. در باب یک سؤال قدیمی، دو جبهه در افکار عمومی اینترنت شکل گرفته است: آیا باید به دخترتان بگویید که زیباست؟ به گفت? کارشناسان، تکرار دائمی «تو زیبا هستی» نتیج? معکوس می‌دهد. این کار نمی‌تواند حائلی در برابر آن پیام‌های اجتماعی‌ای باشد که می‌گویند ارزش دختران، بیش و پیش از هر چیز، به قشنگی آن‌هاست.

    به‌علاوه، جنبش «همه زیبا هستند» شاید موجب توانمندسازی کاذب شود. به گفت? رِنِی انگلن، استاد روان‌شناسی دانشگاه نورث‌وسترن که دربار? تصویر بدن و رسانه مطالعه می‌کند، تلاش برای بسط معیار‌های زیبایی هدف شرافتمندانه‌ای دارد، اما کمیابی در ذات تعریف زیبایی است و قرار نیست همه زیبا باشند. او می‌گوید: «وقتی می‌گویید دخترتان زیباست، اگر منظورتان این است که او قوی، باهوش، منعطف یا بامزه است، از همان صفت‌ها استفاده کنید».

    احتمالاً آنچه مادران در برابر چشم دخترانشان انجام می‌دهند مهم‌تر از حرف‌هایی است که می‌زنند. پگی اورنشتاین، مؤلف کتاب مرا پرنسس صدا نکن2، می‌گوید: «در نوجوانی به بی‌اشت‌هایی مبتلا بودم. برای همین، وقتی دختردار شدم، ناگهان فهمیدم که باید مسیرم را عوض کنم».

    او اینطور توضیح می‌دهد: «برایم ترسناک بود. باید یاد می‌گرفتم که مهم است دخترم ببیند که بستنی می‌خورم، نه اینکه فقط یک گاز از بستنی کس دیگری برمی‌دارم. می‌خواستم وزن و غذا مشغل? ذهنی دخترم نباشد، ولی باید بر برخی از مشکلاتی که خودم با غذا داشتم چیره می‌شدم».

    اورنشتاین می‌گوید که این در عمل یعنی: ترازو در خانه نداشته باشی؛ غذا‌ها را با صفت خوب و بد، یا چاق‌کننده و غیرچاق‌کننده توصیف نکنی؛ و بیشتر از این حرف بزنی که غذا چه مزه‌ای می‌دهد و آیا سیرت می‌کند یا نه.

    مادر شدن، در بهترین حالت خود، می‌تواند فرصتی باشد که از خودتان بپرسید خانواده‌تان دربار? بدنتان چه چیزی به شما یاد داده‌اند، و آگاهانه تصمیم بگیرید که می‌خواهید کدام یک (یا اصلاً هیچ‌یک؟) از آن ارزش‌ها را به نسل بعد منتقل کنید.

    در بدترین حالت، مادری ممکن است به چاه ویل اینستاگرامیِ «شرمندگی از بدن» تبدیل شود، یا به جریان مستمرّی از کامنت‌های «خوشگلِ مامان» شبیه شود که علی‌رغم حسن‌نیتشان، ظاهر فرد را معیاری برای ارزش ذاتی‌اش می‌شمارند؛ و نتیجه؟ پرز می‌گوید از زبان یک بچ? پنج‌ساله شنیده است که: «مامان می‌گه صاف بشینم تا شکمم صاف به نظر بیاد».

    ما ناخواسته به شیوه‌های دیگری هم از دختران می‌خواهیم به ظاهر خودشان گیر بدهند و دنبال استاندارد‌های غیرواقع‌بینان? زیبایی بروند. والدینی که به تغذی? سالم بچه‌هایشان اولویت می‌دهند، اما دائماً دربار? کم‌کردن کربوهیدرات، احساس چاقی و آماده شدن برای دور? بعدی سم‌زُدایی با آب‌میوه‌خواری و آب‌گیاه‌خواری حرف می‌زنند، باید توجه کنند که داده‌های علمی چه می‌گویند.

    انگلن با بررسی یک دهه پژوهش می‌گوید شواهد قاطعانه نشان می‌دهند تمرکز صحبت‌ها بر وزن، حتی اگر با نگاهی به «سلامت» باشد، مفید نیست. بهترین کار آن است که غذا را مثل سوخت تصویر کنیم، و ارزش‌گذاری‌مان برای تن آدم نه با شکلش، که با توانایی‌هایی باشد که دارد.

    انگلن همچنین می‌گوید که والدین هنگام صحبت با نوجوانانی که در دل طوفان تصویر بدن به سر می‌برند، بکوشند که بیم و اضطراب آن‌ها به سمت پاسخ‌دادن به سؤالاتی از این قبیل سوق یابد: وقتی که دختران و زنان احساس بدی دربار? تن‌شان داشته باشند، چه کسی سود می‌برد؟ چه کسی از دل‌نگرانی‌های زنان پول درمی‌آورد؟

    من به‌عنوان یک مادر ساکن آمریکا، همواره تعجب می‌کنم که مردم چقدر به دخترم می‌گویند که: «تو زیبا هستی». بعید می‌دانم تجرب? او منحصربفرد باشد. این حرف‌ها بخشی از متن آن نمایش‌نام? فرهنگی‌اند که تجویز می‌کند مردم به دختران جوان چه بگویند. معمولاً با حرفی از این جنس پاسخ داده‌ام که: «ولی باهوش هم هست». این کار برایم خسته‌کننده شده است، و شاید به نظر دیگران بیاید که این زن چقدر اعتراض می‌کند.

    در عوض، می‌خواهم روی این چیز‌ها کار کنم: وقتم را کمتر به اخم و تخم جلوی آینه بگذرانم. در خانواده‌ام، نظردادن دربار? ظاهر زنان دیگر را، به‌ویژه اگر می‌خواهند نامزد ریاست‌جمهوری شوند، ممنوع کرده‌ایم؛ و دست آخر، می‌خواهم آن جوابی را بدزدم که پرز در جیب خود گذاشته و هروقت کسی می‌گوید یکی از دخترانش زیباست، تحویل او می‌دهد: «بقی? ویژگی‌هایش جالب‌ترند».

    فرادید